Biljne stanice proizvode foto glukozu fotosintezom. Kada je glukoza prisutna u višku, biljke je pohranjuju koristeći je za sintezu lanaca molekula šećera zvanih škrob. Ovi škrobovi čine važnu komponentu ljudske prehrane.
Svaka molekula glukoze ima heksagonalnu strukturu prstena i sadrži šest ugljika. Škrobovi su vrlo dugi lanci molekula glukoze nastali vezama koje se nazivaju glikozidne veze između ugljika 1 jedne molekule glukoze i ugljika 4 sljedeće. Kad se molekule glukoze povežu, molekula vode uklanja se kao produkt reakcije. Ova vrsta postupka naziva se reakcija dehidracije.
Dvije su vrste škroba: amiloza i amilopektin. Obje su slične građe, ali amiloza je linearna, a amilopektin razgranat. Biljke te škrobove čuvaju u granulama zvanim plastide unutar biljnih stanica.
Škrobovi su u nekim pogledima slični drugom polimeru koji se naziva celuloza; i škrob i celuloza dugi su lanci molekula glukoze. Međutim, u celulozi su molekule glukoze u nešto drugačijoj konfiguraciji tzv beta-glukoze, pa kad se formiraju veze, svaka molekula glukoze je naopako u usporedbi s njezinom Komšije. Ova razlika omogućuje lancima u celulozi da se međusobno vežu vodik, tvoreći žilava vlakna slična užetu koja djeluju kao glavna strukturna komponenta stijenki biljnih stanica.