Paprati su među najstarijim biljkama na Zemlji s krvožilnim sustavom, mrežom žila u stabljima i lišću koji transportira vodu i minerale iz korijena i šećere iz lišća i distribuira ih kroz biljka.
Paprati sadrže jednostavan korijenov sustav koji apsorbira vodu, poput korijenovih sustava biljaka koje su kasnije evoluirale. Jednom kad je voda ušla u korijenje paprati, ona prelazi u posudu zvanu ksilem, koja se proteže uz korijen paprati, odnosno stabljiku, i u lišće. Kako voda isparava iz lišća, ona izvlači vodu iz korijena, slično kao što se voda kreće prema slamčici. Voda koja ne isparava pokreće proces fotosinteze koji stvara energiju.
Paprati za preživljavanje trebaju nekoliko mineralnih hranjivih sastojaka koje dobivaju iz tla. Korijen paprati upumpava minerale u korijenje, gdje minerali ulaze u ksilem, otapaju se tamo u vodi i raspršuju po biljci.
U listovima paprati, fotosinteza preuređuje molekule ugljičnog dioksida i vode i proizvodi šećer koji se koristi kao energija. Paprati premještaju šećer kroz biljku pomoću skupa posuda nazvanih floem. Jednom kad šećeri dođu do područja gdje su potrebni, posebne stanice floema zvane prateće stanice pumpaju šećer iz posude floema u potrebnu stanicu.