Virus je mali organizam koji je prisutan praktički svugdje na zemlji. Virusi mogu zaraziti životinje, biljke, gljivice i bakterije. Neki od njih mogu ostati gotovo neotkriveni, dok drugi mogu uzrokovati fatalne bolesti. Iako ne postoji lijek ni za jedan virus, cijepljenje ih može spriječiti.
Retrovirus vs. Virus
Virus je nukleinska kiselina koja se sastoji od genetskog materijala (RNA ili DNA) i presvučena je bjelančevinom. Budući da virusi nemaju vlastite stanice, oni trebaju napasti stanicu domaćina da bi se razmnožili. To normalno uništava stanicu domaćina i uzrokuje bolest. Retrovirus je posebna vrsta virusa koji koristi RNA (ribonukleinsku kiselinu) kao svoj genetski materijal, a to je ključni element definicije retrovirusa. Retrovirusi isprva ne ubijaju stanicu domaćina jer svoj genom mogu umetnuti u genom domaćina. Taj se postupak naziva reverznom transkripcijom, a vrši ga reverzna transkriptaza virusnih proteina.
Retrovirus vs. DNA virus
DNA virus je virus u kojem su genetske informacije pohranjene u obliku DNA (deoksiribonukleinska kiselina). Replicira se pomoću DNA ovisne DNA polimeraze. Nukleinska kiselina je obično dvolančana DNA (dsDNA), ali može biti i jednolančana DNA (ssDNA). Primjeri DNA virusa su virus herpes simplex i poxvirus.
Retrovirusi koriste svoju RNK i poseban enzim koji se naziva reverzna transkriptaza za stvaranje DNA, koja zatim specificira RNA, koja zauzvrat stvara proteine. Retrovirus zatim integrira svoju virusnu DNA u DNA stanice domaćina, što omogućava replikaciju retrovirusa. Dodatni korak čini retroviruse sklonijim mutacijama od većine virusa, što uzrokuje njihovu bržu evoluciju od ostalih virusa. Ovim postupkom HIV retrovirus, najpoznatija humana retrovirusna bolest koja uzrokuje AIDS, postaje vrlo otporan na liječenje. Ostali primjeri retrovirusa su humani T-limfotropni virus tipa 1 (HTLV-1) i humani T-limfotropni virus tipa 2 (HTLV-II), koji su obojica prenosi se između ljudi seksualnim kontaktom, zaraženom krvlju ili tkivom ili tijekom trudnoće ili porođaja od zaražene majke do njezino dijete.
Cijepljenje protiv virusa
Postoje mnoga cjepiva za zaštitu od retrovirusa i DNA virusa. Dvije vrste cjepiva su živo atenuirana cjepiva i inaktivirana cjepiva.
Živo oslabljena cjepiva koriste oslabljeni oblik klice koji uzrokuje bolest kako bi pružila dugotrajnu zaštitu od jedne doze. MMR cjepivo koristi se za zaštitu od ospica, zaušnjaka i rubeole. Dostupna su i živa cjepiva protiv rotavirusa, malih boginja, žute groznice i vodenih kozica.
Inaktivirana cjepiva koriste ubijenu verziju klice koja uzrokuje bolest, što znači da nude manju zaštitu od živog cjepiva i s vremenom je potrebno nekoliko doza. Dostupna su inaktivirana cjepiva protiv gripe, dječje paralize, bjesnoće i hepatitisa A.